پیرسینگ چیست ؟

صفر تا صد پیرسینگ:

انسان‌ها همیشه به دنبال تنوع و تغییر در خود و ساختار ظاهری خود هستند و پیرسینگ یکی از روش‌های تغییر ظاهری از سالهای بسیار دور می‌باشد.

تجربه کرده‌ایم که با گذشت زمان نسل بشر به دنبال رشد و کامل تر شدن است و با توجه به نکات منفی و عوارض پیرسینگ می‌توانیم بگوییم این هنر در جهت منفی

هم به بلوغ کاملی رسیده است.

این کار آن‌ها محدود به سوراخ کردن گوش نبوده و آن‌ها اقدام به سوراخ کردن لب‌ها، آلت تناسلی و نوک سینه‌ها می‌کرده‌اند.

نحوه سوراخ کردن این اندام‌ها در اقوام مختلف متفاوت بوده و هر قوم با توحه به آداب و رسوم و سنت‌های خود این کار را انجام می‌داده است .

در مردان هم سوراخ کردن نوک سینه عموما رواج داشت و نشانه شجاعت و دلاوری و جنگ‌آوری آنها بود .

 

ابزارجراحی دات کام | اخبار |اطلاعات | محصولات |

 

این گونه که از شواهد مشخص می‌شود پیرسینگ (شامل پیرسینگ گوش) در زمان قدیم (باستان) در سراسر اقوام دورتادور دنیا انجام می‌شده‌است. بدن‌های مومیایی

شده که دارای سوراخ کاری بودند کشف شده‌اند. قدیمی‌ترین مومیایی که تاکنون پیدا شده اوتسی مرد یخی است که در یخ‌رود شنالشتال در کوه‌های آلپ اوتسال در

نزدیکی هاوبسلابیوخ در مرز میان اتریش و ایتالیا یافت‌شده‌است. این مومیایی یک پیرسینگ گوش به ضخامت ۷–۱۱ میلی‌متری داشته‌است.

 

 

 

پیرسینگ در دنیای مدرن

 

پیرسینگ (Piercing) یا همان سوراخ کردن پوست به منظور وارد کردن اشیای تزئینی و جواهرات است که شایع‌ترین و قدیمی‌ترین نوع آن سوراخ کردن نرمه و غضروف گوش است اما امروزه برای قسمت‌های دیگر بدن ازجمله بینی، زبان، لب، ابرو، ناف، دندان و حتی چشم هم انجام می‌شود(ما یک به یک انواع پیرسینگ را در همین مطلب شرح خواهیم داد). پیرسینگ نرمه و غضروف گوش معمولا با استفاده از گان‌های مخصوص (دستگاه تفنگ مانند) انجام شده و برای قسمت‌های دیگر بدن از سوزن استفاده می‌شود. همچنین درمورد پیرسینگ دندان ابتدا سطح دندان تراش می‌خورد و بعد جواهر روی آن نصب می‌شود. در پیرسینگ چشم هم شیء تزئینی از طریق جراحی زیر ملتحمه قرار می‌گیرد که برای درآوردن آن هم بار دیگر به عمل جراحی نیاز خواهد بود..

 

 

نباید‌های پیرسینگ

از آویز نیکل استفاده نکنید!

افرادی که مستعد حساسیت هستند بهتر است از فلزات حاوی نیکل یا بدلیجات استفاده نکنند. در صورت وقوع حساسیت باید آویز از پوست جدا شده و برای دریافت درمان مناسب به متخصص پوست مراجعه شود

 

یکی دیگر از عوارض احتمالی پیرسینگ حساسیت یا آلرژی نسبت به آویزهای تزئینی است:« این حساسیت معمولا در مورد فلز نیکل اتفاق می‌افتد و احتمال آلرژی به طلا خیلی کمتر است. از علائم آن هم می‌توان به قرمزی، پوسته‌ریزی و خارش در محل اشاره کرد. البته در موارد شدیدتر ممکن است مناطق دیگر بدن هم دچار علائم حساسیت شوند بنابراین افرادی که مستعد حساسیت هستند بهتر است از فلزات حاوی نیکل یا بدلیجات استفاده نکنند.

 

با الکل ضدعفونی نکنید

نباید پس از سوراخ کردن پوست از الکل، بتادین و موادی مانند آنها روی محل مورد نظر استفاده کنید چراکه باعث خشک شدن و آسیب رساندن به پوست می‌شوند.

عفونت ناحیه سوراخ شده، از مشکلات دیگری است که افراد را نگران می‌کند.

بعد از گذشت چند ماه معمولا سوراخ باز می‌ماند و احتمال بسته شدن آن کم است. لازم به ذکر است که مقداری قرمزی، التهاب و حتی ترشحات زرد و سفید، خونریزی مختصر در ناحیه مورد نظر طی روزهای اول طبیعی است و به مرور برطرف می‌شود اما اگر این علائم شدید باشند حتما باید به پزشک مراجعه کرد.

 

با حوله خشک نکنید

بعد از انجام پیرسینگ تا پایان زمان ترمیم، آن را دستکاری نکنید و آویز را تغییر ندهید. در سه تا چهار ماه اول بیشتر از دو بار در روز ناحیه را شست‌وشو ندهید و برای خشک کردن محل پیرسینگ از حوله کاغذی استفاده کنید زیرا حوله‌های پارچه‌ای معمولا آلوده به باکتری هستند. در چند ماه اول سعی کنید روی پیرسینگ خود نخوابید و از لباس‌های تنگ در آن محل استفاده نکنید. همچنین هفته‌ای یک بار ملحفه‌های تختخواب‌تان را عوض کنید. علاوه براینها تا کامل شدن دوره ترمیم از رفتن به استخر، وان آب، جکوزی، دریا و … خودداری کنید

 

خانم‌های باردار پیرسینگ انجام ندهند

خانم های باردار اگر علاقه دارند این‌کار را انجام دهند باید حداقل تا زمان زایمان صبر کنند ، پیرسینگ احتمال ابتلا به عفونت‌های بعد از زایمان را بیشتر کرده و بالا می برد و عفونت های بعد از زایمان جزو عفونت‌های خطرناک می باشند. پیرسینگ ناف از همه انواع برای خانم‌های حامله خطرناک است به خصوص اگر قصد داشته باشند تا با عمل سزارین فرزند خود را به دنیا آورند.

 

جنس فلز ها و قطعات مناسب برای پیرسینگ

برای پیشگیری از واکنش آلرژیک توصیه می شود تنها از فلزات غیر سمی استفاده کنید؛ مثل:

استیل گرید جراحی

طلای 14 یا 18 عیار

تیتانیوم

نیوبیوم

پلاتین

 

ابزارجراحی دات کام | اخبار |اطلاعات | محصولات |

 

چه کسانی گوشت اضافه می‌آورند؟

گرچه پیش از این ادعا کردیم که پیرسینگ بدن اگر با اصول بهداشتی انجام شود، آسیب زیادی را به همراه نمی آورد؛ اما برخی مشکلات حتی می‌تواند پس از کمک گرفتن از متخصصان مجرب و با رعایت اصول بهداشتی هم اتفاق بیفتد. یکی از عوارض احتمالی پیرسینگ، ایجاد گوشت اضافه یا کلوئید است.

این عارضه در هر قسمتی از بدن می‌تواند ایجاد شود و در کسانی که زمینه ارثی کلوئید دارند، بیشتر دیده می‌شود. به عبارتی ممکن است براثر پیرسینگ در ناحیه مورد نظر بافت اسکار رشد کند که نمای ظاهری بدی دارد و برای برطرف کردن آن جلسات درمانی زیادی لازم است. همچنین اگر فرد بار دیگر پیرسینگ انجام دهد دوباره دچار گوشت اضافه یا کلوئید خواهد شد.

علاوه بر اینها، بعضی مناطق بدن بیشتر مستعد آوردن گوشت اضافه هستند ازجمله ناحیه گردن به بالا، ناحیه پشت، سینه، شانه و …  اما احتمال ایجاد کلوئید در نواحی پایین‌تنه کمتر است مگر اینکه فرد استعداد کلوئید داشته باشد.

 

 

 

پیرسینگ بینی:

پیرسینگ بینی دارای انواع مختلفی اسـت، عده اي از مدل ها توسط سوراخ هاي دائمی و توسط دکتر انجام شده و سپس جواهرات مختلف هم چون حلقه، زنجیر و سنگ ها از سوراخ ایجاد شده عبور داده خواهد شد. عده اي از انواع مدل پیرسینگ بینی نیز بـه صورت چسبی بوده و عده اي از آن ها بدون سوراخ و چسب و بـه صورت موقتی قرار خواهند گرفت.

 

 

پیرسینگ بینی چسبی :

برای پیرسینگ های بدون سوراخ میتوان از انواع حلقه ها استفاده کرد، این حلقه بر روی خود دارای فضای باز کوچکی هستند و زمانیکه آن ها را بر روی پره هاي بینی قرار میدهید بدلیل فضای باز کوچک تعبیه شده بر روی خود از بینی شـما نخواهند افتاد. دراین مدل ها بـه سادگی می‌توانید انواع حلقه ها را استفاده کرده و بدون آنکه مشکلی برای شـما ایجاد شود پیرسینگ بینی را جدا کرده و مدلهای متفاوت دیگری را امتحان کنید.

 

عده اي از مدلهای دیگر از پیرسینگ بینی از نوع چسبی هستند کـه دراین مدل ها انواع مختلف سنگ قرار گرفته و می‌توانید بـه سادگی از انواع سنگ و نگین و فلز استفاده کنید و بـه سادگی بر روی محل مورد نیاز کـه اغلب بر روی پره بینی اسـت استفاده کنید.

 

پیرسینگ دائمی بینی

 

• پیرسینگ پره بینی :

این پیرسینگ‌ها در سمت راست یا چپ یا هر دو قسمت پره‌ ی بینی انجام می‌شوند.

 

• پیرسینگ قسمت میانی بینی :

این پیرسینگ در قسمت نرم میانی دو سوراخ بینیقرار میگیرد و به هیچ عنوان نباید روی غضروف میانی انجام شود ، در غیر این صورت بیمار درد بسیار زیادی را متحمل  و دچار مشکلات بعدی خواهد شد.

 

ابزارجراحی دات کام | اخبار |اطلاعات | محصولات |

 

• پیرسینگ پل :

پیرسینگ پل، در بین دو چشم و در قسمت پل بینی انجام می شود. پیرسینگ پل در قسمت سطحی صورت انجام می شود. از اینرو احتمال اینکه این پیرسینگ توسط بدن پس زده شود زیاد است. هر جسم خارجی که در سطح بدن قرار گیرد، توسط بدن به بیرون رانده می شود. اگر بدن شما انرژی کافی برای بیرون راندن زیورآلات پیرسینگ پل را نداشته باشد، به ناچار آن را می پذیرد. از اینرو متخصصین پیرسینگ ماهر، پیرسینگ پل را تا جای ممکن در قسمت عمقی ایجاد کرده و از زیورآلات سنگین تر استفاده می کنند. متاسفانه در این قسمت از بینی، بافت محدودی وجود دارد و نمی تواند زیورآلات خیلی سنگین را تحمل کند. اگر بدن شما زیورآلات پیرسینگ پل را پس بزند، باید آن را به ناچار در آورید. در اینصورت یک جای زخم زشت در بین دو چشم شما باقی می ماند

 

• پیرسینگ ناسالانگ :

این پیرسینگ، از قسمت بیرونی یکی از پره های بینی داخل می شود، از قسمت گوشتی میانی بینی عبور می کند، و از پره ی دیگر بینی بیرون می آید. به این دلیل، این پیرسینگ را با نام سه در یک نیز می شناسند

 

• پیرسینگ کرگدنی :

این پیرسینگ، از بالای نوک بینی داخل شده و از پایین نوک بینی خارج می شود

 

 

 

 

آیا پیرسینگ بینی دردناک است؟

سوراخ کردن بینی، یک تصمیم بزرگ در زندگیست. پیرسینگ های صورت را نمی توان به راحتی مخفی کرد. به علاوه پیرسینگ بینی خیلی دیرتر از پیرسینگ گوش خوب می شود. در صورت سوراخ کردن بینی، ممکن است دچار درد شوید، اما شدت درد به چند مورد بستگی دارد. شما می توانید با انتخاب یک متخصص پیرسینگ حرفه ای، انتخاب جواهرات و زیورآلات مناسب بینی، و مراقبت های لازم، درد بینی را به حداقل برسانید. ما در این مقاله به بررسی این سه مورد می پردازیم.

 

انتخاب متخصص پیرسینگ

برای آنکه درد پیرسینگ بینی را به حداقل برسانید، باید یک متخصص پیرسینگ باتجربه را انتخاب کنید. محیط پیرسینگ باید استریل باشد و وسایل یک بار مصرف آن دور انداخته شوند. وسایل یک بار مصرف و استریل، داخل یک پلاستیک دربسته ی مهر و موم شده قرار دارند. به علاوه، متخصص پیرسینگ شما باید قبل از شروع کار، دست های خود را بشوید و از دستکش های یک بار مصرف استفاده کند.

 

 

انتخاب زیورآلات بینی مناسب

برای آنکه در ناحیه ی بینی دچار حساسیت نشوید، از زیورآلات استیل، تیتانیوم و طلای ۱۴ یا ۱۸ عیار استفاده کنید. برای آنکه فضای کافی برای تمیز کردن وجود داشته باشد، به جای زیورآلات میخی، از حلقه های بینی استفاده کنید. به علاوه، برای کاهش حرکت، قطر حلقه نباید خیلی بزرگ باشد.

 

نحوه ی سوراخ کردن بینی

بر خلاف گوش که معمولا با استفاده از تفنگ سوراخ می شود، بینی را با سوزن سوراخ می کنند. از اینرو فرآیند سوراخ کردن بینی، سریع و بدون درد نیست. متخصص پیرسینگ شما، یک سوزن توخالی را داخل بینی می کند و سپس حلقه را در سوراخ قرار می دهد. اگر بینی شما حساس باشد، دچار تورم، خونریزی، پوسته پوسته شدن یا ترشح چرک می شود.

 

مراقبت های بعدی از بینی سوراخ شده

برای آنکه بینی شما دچار درد، قرمزی و تورم ناشی از عفونت نشود، باید آن را به طور مرتب تمیز کنید. به طور کلی، باید بینی خود را روزانه یک یا دو بار به مدت حداقل هشت هفته توسط محلول آب نمک یا صابون آنتی باکتریال تمیز کنید. قبل از آنکه محل پیرسینگ بینی را لمس کنید، دستان خود را با آب و صابون بشویید. برای آنکه احتمال زخم شدن پیرسینگ بینی کاهش یابد، از فعالیت های ورزشی و شنا خودداری نموده و هنگام درآوردن یا به تن کردن لباس بسیار مراقب باشید. تا زمانی که پیرسینگ بینی خوب نشده است، از لوازم آرایشی و زیبایی در محل پیرسینگ استفاده نکنید.

 

 

چگونه از بینی تازه سوراخ شده مراقبت کنیم:

• پس از انجام پیرسینگ بینی، باید چندین نکته را رعایت کنید تا بینی تان دچار علایمی نظیر عفونت، اسکار و پس زدن زیورآلات بینی نشود. ما در این مقاله، تمامی این نکات و نحوه ی تمیز کردن بینی را مورد بررسی قرار می دهیم.

 

• قبل از آنکه بینی خود را لمس کنید، باید دستانتان را با آب و صابون آنتی باکتریال به خوبی بشویید. فقط هنگام تمیز کردن بینی مجاز هستید تا به بینی خود دست بزنید.
• بینی خود را دو بار در روز (صبح و عصر) با استفاده از آب گرم و صابون آنتی باکتریال یا محلول های ضد عفونی مجاز دیگر تمیز کنید. می توانید این محلول ها را از داروخانه ها و فروشگاه های آرایشی بهداشتی تهیه کنید. قبل از آنکه از این محلول های ضد عفونی برای تمیز کردن پیرسینگ بینی استفاده کنید، باید آن ها را در آب گرم حل نمایید. برای تمیز کردن بینی، یک گوش پاک کن یا پنبه را در این محلول بخیسانید و بینی را به مدت سه تا چهار دقیقه با آن تمیز کنید. پس از تمیز کردن بینی، آن را با آب گرم بشویید تا بقایای صابون یا محلول های شست و شو روی بینی شما نماند. در نهایت بینی را با استفاده از یک دستمال توالت تمیز خشک کنید. از حوله برای خشک کردن بینی استفاده نکنید. حوله ممکن است ناقل عوامل بیماری زا باشد و باعث عفونت شود. به علاوه پرزهای آن می تواند به زیورآلات بینی گیر کند و باعث خونریزی و سوزش شود.
• اگر به صابون و محلول های ضد عفونی دسترسی ندارید، می توانید ازمحلول آب نمک استفاده کنید. برای درست کردن محلول آب نمک، یک چهارم قاشق چایخوری نمک بدون یدرا در یک فنجان آب گرم حل کنید. سپس گوش پاک کن یا پنبه را به این محلول آغشته کرده و پیرسینگ بینی را به مدت سه تا چهار دقیقه تمیز کنید. پس از تمیز کردن بینی، آن را به خوبی آب بکشید و با استفاده از دستمال توالت خشک کنید. محلول آب نمک باعث افزایش خونرسانی در ناحیه ی بینی می شود و تورم، سوزش، درد و قرمزی را در ناحیه ی زخم کاهش می دهد. به خاطر داشته باشید که محلول آب نمک قوی یا نمک ید دار، باعث سوزش می شود و نباید برای تمیز کردن پیرسینگ بینی استفاده شود.

 

• تا زمانی که پیرسینگ بینی تان به طور کامل خوب نشده است باید آن را تمیز کنید. البته تمیز کردن بیش از حد هم برای پیرسینگ بینی مضر است. توصیه می شود پیرسینگ بینی را دو بار در روز تمیز کنید. وقتی زخم بینی رفته رفته بهتر شد، می توانید این مقدار را به چند بار در هفته کاهش دهید. زمان خوب شدن پیرسینگ پره ی بینی چهار تا شش ماه و زمان خوب شدن پیرسینگ قسمت میانی بینی شش تا هشت هفته است.

 

• آشنایی با علایم عفونت بینی به شما کمک می کنند تا در صورت عفونت بینی، بلافاصله آن را درمان کنید. وجود قرمزی، درد، خروج ترشحات و تورم در هفته ی اول طبیعی ست. اما اگر این علایم بیش از دو هفته به طول انجامیدند، باید نسبت به عفونت شک کنید.
• پوسته هایی را که در اطراف زیورآلات بینی جمع می شوند جدا کنید. برای این کار می توانید از گوش پاک کن استفاده کنید. نوک گوش پاک کن را در محلول آب نمک بخیسانید و با استفاده از آن، پوسته ها را جدا کنید. قبل از جدا کردن پوسته ها، اجازه دهید تا ابتدا به طور کامل خیس بخورند. در غیر اینصورت ممکن است پیرسینگ بینی شما دچار خونریزی و سوزش شود.
• پیرسینگ بینی را دستکاری نکنید. دستان شما پر از باکتری و ناقل بیماری های عفونی هستند و ممکن است آن ها را به زخم بینی منتقل کنند.

 

• رختخواب شما باید تمیز باشد. رختخواب کثیف می تواند روند خوب شدن پیرسینگ بینی را کند نماید یا باعث ایجاد عفونت شود.
• هنگام ورزش باید مراقب باشید تا پیرسینگ بینی تان آسیب نبیند. آسیب ها باعث می شوند تا بینی شما زیورآلات بینی را پس بزند یا دچار اسکار شود.
• هنگام آرایش و استفاده از اسپری و عطر، مراقب باشید تا این مواد به پیرسینگ بینی شما برخورد نکند. این مواد، شامل مواد شیمیایی هستند که باعث ایجاد حساسیت یا عفونت می شوند. هنگام تمیز کردن بینی، فقط از محلول های ضد عفونی مخصوص پیرسینگ، صابون های آنتی باکتریال یا آب نمک استفاده کنید.
• با مراقبت از زخم بینی، می توانید حلقه ی بینی را بعد از حدود سه ماه در آورید. قبل از استفاده از زیورآلات بینی جدید، آن را ضد عفونی کنید. بدین منظور، زیورآلات را به مدت ده دقیقه در محلول آب نمک استریل قرار دهید.

 

 

علایم و دلایل عفونت پیرسینگ بینی

 

پس از انجام پیرسینگ بینی، باید بینی خود را به طور مرتب بررسی کنید و هر گونه علایم غیر عادی را سریعا به اطلاع پزشک برسانید. البته برخی از علایم عفونت شبیه به علایم حساسیت هستند. به علاوه، وجود برخی از علایم زیر در روزهای اول طبیعی ست و لزوما بیانگر عفونت نیست.

کنترل عفونت در مراحل ابتدایی، بسیار ساده تر از مراحل پیشرفته ی آن است. از اینرو باید از علایم عفونت پیرسینگ بینی مطلع باشید. ما در این مقاله، شایع ترین علایم عفونت پیرسینگ بینی را معرفی می کنیم و به بررسی دلایل عفونت پیرسینگ بینی می پردازیم

 

علایم عفونت پیرسینگ بین

• قرمزی، تورم، درد و حساس شدن، اولین علایم عفونت هستند. اما بروز این علایم در چند روز اول طبیعی ست. وقتی این علایم با تب همراه شدند و بعد از دو هفته از بین نرفتند، باید به عفونت شک کنید.
• خروج ترشحات سبز و زرد، جزو اولین علایم عفونت هستند. البته خروج ترشحات در هفته ی اول طبیعی است. اما اگر ترشحات سبز و زرد بیش از دو هفته ادامه پیدا کرد، باید به پزشک مراجعه کنید. این ترشحات ممکن است بدبو باشند. ترشحات زرد و سبز، عموما به دلیل عفونت باکتریایی ایجاد می شود.
• درد مداوم. پیرسینگ بینی عفونی شده ممکن است دردناک شود، مخصوصا وقتی برای تمیز کردن بینی آن را لمس می کنید. درد ممکن است با احساس خارش همراه باشد. البته پیرسینگ بینی که در حال خوب شدن است، دچار خارش می شود. اما اگر این خارش ادامه پیدا کرد، باید نسبت به عفونت مشکوک شوید.
• وجود خونریزی بعد از انجام پیرسینگ طبیعی ست. اما تداوم آن نشانه ی خوبی نیست. خونریزی لزوما نمی تواند نشان دهنده ی عفونت باشد، اما باعث می شود تا زخم شما دیرتر خوب شود و احتمال عفونت افزایش یابد.
• وجود خونریزی بعد از انجام پیرسینگ طبیعی ست. اما تداوم آن نشانه ی خوبی نیست. خونریزی لزوما نمی تواند نشان دهنده ی عفونت باشد، اما باعث می شود تا زخم شما دیرتر خوب شود و احتمال عفونت افزایش یابد.
• آبسه و برجستگی، دو علامت شایع عفونت هستند. آبسه ممکن است به دلیل جمع شدن عفونت و خون در محل زخم ایجاد شود. یکی دیگر از علل ایجاد آبسه، واکنش بدن به جسم خارجی ست.
• ناحیه ی مورد نظر به شدت حساس شده و دچار خارش و سوزش می شود. البته احساس خارش می تواند به دلیل آلژری یا حساسیت به زیورآلات بینی اتفاق بیفتد. لوازم آرایشی هم می توانند باعث ایجاد آلرژی و خارش شوند و روند خوب شدن زخم را به تعویق بیندازند.
• تب، لرز و حالت تهوع، علایم عفونت حاد و جدی هستند. اگر دچار این علایم شدید، باید بدون معطلی به مرکز درمانی مراجعه کنید تا اقدامات فوری برای شما انجام شود
• طولانی شدن زمان بهبود زخم. بهبود زخم از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما اگر این زمان خیلی به طول انجامد، احتمال عفونت وجود دارد. در مورد بعضی ها، حدود یک تا سه ماه طول می کشد تا پیرسینگ بینی خوب شود، اما در مورد برخی افراد، این مدت می تواند تا یک سال به طول انجامد. اما به طور کلی، بعد از گذشت سه ماه نباید احساس ناراحتی کنید.
• اگر زخم بینی دچار کبره شده و پوسته پوسته می شود، ممکن است دچار عفونت شده باشید. وجود این علامت تا چند روز پس از عمل طبیعی ست. اما اگر این حالت به طور مداوم ادامه یابد، باید به عفونت مشکوک شوید.

 

عواملی که باعث عفونت پیرسینگ بینی می شوند

عفونت پیرسینگ، ناشی از باکتری، قارچ و میکرو ارگانیسم های دیگر است. اگر به خوبی از پیرسینگ بینی مراقبت نکنید، احتمال عفونی شدن آن وجود دارد. عواملی که باعث عفونت پیرسینگ می شوند این ها هستند:

وسایل غیر استریل که برای سوراخ کردن استفاده می شوند

اگر سوزنی که برای سوراخ کردن بینی استفاده می شود استریل نباشد، می تواند باعث ایجاد عفونت شود. از اینرو باید مطمین شوید که متخصص پیرسینگ شما، تمامی وسایل خود را با استفاده از الکل استریل کرده است. به علاوه، پوست بینی شما باید قبل از شروع عمل توسط مواد ضد عفونی تمیز شود.

لمس کردن زخم بینی توسط دست های آلوده

دست های شما به طور مداوم دچار آلودگی می شوند. از اینرو قبل از تماس با زخم، باید حتما دست های خود را با آب و صابون بشویید. دستکاری زخم توسط دست ها وسوسه کننده است. اما باید در مقابل این وسوسه مقاومت کنید و هرگز با دست های آلوده به پیرسینگ بینی دست نزنید به خاطر داشته باشید که فقط هنگام تمیز کردن پیرسینگ مجاز هستید تا زخم را لمس کنید، آن هم با دست های تمیز.

 

استخر و ورزش های آبی عمومی

چند روز پس از استحمام در استخرهای آلوده، برجستگی هایی در روی بینی شما ظاهر می شوند. محیط های آبی عمومی می توانند ناقل باکتری ها، قارچ ها یا میکرو ارگانیسم های متفاوتی باشند. اگر مجبور هستید تا از چنین محیط هایی استفاده کنید، باید پیرسینگ بینی را با یک باند ضد آب به طور کامل بپوشانید.

 

استفاده از زیورآلات نامناسب برای بینی

استفاده از زیورآلات نامناسب، باعث آلرژی و عفونت می شود. حلقه های نامناسب بینی، روند خوب شدن پیرسینگ بینی را طولانی می کنند. از اینرو باید از جواهراتی با فلزهای مرغوب برای بینی خود استفاده کنید.

زخم شدن پیرسینگ بینی

آسیب دیدن پیرسینگ بینی، روند خوب شدن آن را کند می کند. از اینرو باید مراقب باشید تا هنگام ورزش و فعالیت، پیرسینگ بینی تان آسیب نبیند

 

 

 

پیرسینگ بینی عفونی شده را چگونه تمیز کنیم :

 

تمیز نگه داشتن بینی که تازه سوراخ شده بسیار ضروری ست. برای آنکه پیرسینگ بینی شما دچار عفونت نشود، باید به دقت از راهنمایی های متخصص پیرسینگ خود پیروی کنید. اما اگر پیرسینگ بینی تان دچار عفونت شده است، باید آن را به شیوه ی صحیح تمیز کرده و عفونت را کنترل کنید. ما در این مقاله، نحوه تمیز کردن پیرسینگ بینی عفونی شده را بررسی می کنیم.

دست های خود را به خوبی بشویید

قبل از لمس بینی، باید دست های خود را به خوبی تمیز کنید. بدین منظور، دست های خود را با استفاده از صابون آنتی باکتریال و آب تمیز، حداقل به مدت بیست ثانیه شست و شو دهید. برای خشک کردن دست ها می توانید از دستمال توالت تمیز استفاده کنید.

 

محلول آب و نمک تهیه کنید

یک چهارم قاشق چای‌خوری نمک بدون یدرا در یک فنجان آب گرم حل کنید. به علاوه می توانید محلول آب و نمک استریل را از داروخانه ها تهیه کنید.

محلول آب نمک، میکرو ارگانیسم هایی را که باعث عفونت شده اند از بین می برد.

اگر نمک بدون ید در دسترس نیست، می توانید کمی صابون آنتی باکتریال را در آب حل کنید.

 

گوش پاک کن یا گاز استریل را به آب نمک آغشته کنید

پس از آغشته کردن گوش پاک کن یا گاز استریل به محلول آب نمک، پیرسینگ بینی را به مدت چند دقیقه با آن تمیز کنید. قبل از جدا کردن پوسته ها و بقایایی که در محل زخم ایجاد شده اند، آن ها را به خوبی خیس کنید. در غیر اینصورت، سوراخ بینی شما دچار خونریزی می شود. از اینرو هنگام تمیز کردن پیرسینگ بینی صبور باشید.

 

 

پوسته ها و کبره ها را جدا کنید

مطمین شوید که تمام پوسته ها و کبره هایی که در اطراف زیورآلات بینی جمع شده اند را جدا کرده اید. هر دو قسمت بیرون و داخل بینی خود را به خوبی تمیز کنید. پوسته ها و کبره ها را با ملایمت از بینی خود جدا کنید.

 

محل پیرسینگ بینی را بشویید

برای شستن بقایای نمک یا صابون آنتی باکتریال، بینی خود را با استفاده از آب گرم تمیز بشویید. اگر بقایای نمک در محل زخم باقی بمانند، ایجاد سوزش می کنند.

 

بینی خود را خشک کنید

با استفاده از یک دستمال توالت تمیز، بینی و اطراف زخم پیرسینگ را به خوبی خشک کنید. حوله ممکن است ناقل باکتری باشد. از اینرو برای تمیز کردن بینی از حوله استفاده نکنید. به علاوه، پرزهای حوله ممکن است به زیورآلات بینی گیر کنند و باعث خونریزی و سوزش شوند.

برای جلوگیری از عفونت یا خوب شدن سریع عفونت، باید نکات زیر را رعایت کنید:

• از مواد ضد عفونی قوی برای تمیز کردن پیرسینگ بینی استفاده نکنید. این مواد عبارتند از الکل، بسی تراسین، هیدروژن پراکسید و روغن درخت چای. این مواد ممکن است باعث ایجاد حساسیت و برآمدگی شوند.
• هنگام تمیز کردن، زیورآلات بینی را خارج نکنید. درآوردن حلقه یا گوشواره ی میخی بینی باعث ایجاد سوزش، درد و تورم می شود.
• از استخر یا سالن های ورزش آبی عمومی استفاده نکنید. این محل ها، ناقل باکتری هستند و باعث بدتر شدن عفونت می شوند. اگر مجبور هستید که از این محل ها استفاده کنید، باید پیرسینگ بینی را با استفاده از باند ضد آب بپوشانید.
• زخم را دستکاری نکنید. بینی خود را فقط در هنگام تمیز کردن لمس کنید، آن هم با دست های تمیز.
  

 

 

 

ابزارجراحی دات کام | اخبار |اطلاعات | محصولات |

 

پیرسینگ گوش

اگر گوش خود را توسط یک فرد متخصص سوراخ کنید و پس از آن مراقبت های لازم را انجام دهید، امکان عفونت و آسیب دیدن آن بسیار کم است. پس از سوراخ کردن گوش، هر روز آن را با آب نمک شست و شو دهید. روزانه، حداقل دو بار گوشوارهها را بچرخانید تا سوراخها باز بمانند. اما قبل از این کار، گوش های خود را با آب گرم بشویید تا گوشواره ها راحت حرکت کنند. در سه یا چهار هفته ی اول، گوشواره ها را از گوش خود در نیاورید. عدم رعایت این موارد می تواند منجر به بیماری پری کندریت گوش شود.
از آنجا که در سال اول، سوراخ های گوش به سرعت بسته می شوند، در اکثر مواقع از گوشواره ها استفاده کنید.
شش تا هشت هفته طول می کشد تا لاله ی گوش خوب شود. اگر قسمت های دیگر گوش خود را سوراخ کرده اید، روند خوب شدن آن طولانی تر خواهد بود و سوراخ آن به راحتی بسته نخواهد شد. مثلا غضروف گوش بعد از چهار ماه تا یک سال خوب می شود.

چطور از گوش تازه سوراخ شده مراقبت کنیم؟

پروسه سوراخ کردن گوش فقط چند ثانیه طول می‌کشد. اما به گفته موسسه پزشکی پالو آلتو، بین شش تا هشت هفته زمان می‌برد تا گوش‌های تازه سوراخ شده بهبود یابند. مراقبت مناسب از گوش‌های سوراخ شده و تمیز نگاه داشتن آن‌ها درمان را سرعت می‌بخشد، درد را کاهش می‌دهد و از عفونت جلوگیری می‌کند. بسیار ضروری است که گوش‌های‌تان را نزد یک شخص حرفه‌ای آموزش دیده در محیطی استریل سوراخ کنید تا دچار عوارض بعدی نشوید.

 

لوازم مورد نیاز
o پنبه
o نمک بدون ید
o آب اکسیژنه
o گوش پاک‌کن

 

• گام اول
گوشواره را از گوش بیرون نیاورید. بیرون آوردن گوشواره ممکن است باعث بسته شدن سوراخ گوش شود. شرط جلوگیری یا درمان عفونت آن است که گوشواره به گوشتان باشد.
• گام دوم
اگر جنس گوشواره از نیکل یا هر نوع فلز سطح پایین‌تری است آن را جایگزین کنید. طبق بیانیه موسسه نِمورز،این فلزات باعث حساسیت در محل زخم می شوند و ممکن است روند بهبود زخم را کند کنند. از اینرو توصیه می شود تا این گوشواره ها را با یک گوشواره ی طلا یا میخی که حساسیت ایجاد نمی‌کند عوض کنید. گوشواره ی جدید را سریع وارد سوراخ کنید تا سوراخ گوشتان بسته نشود.
• گام سوم
پیش از تماس با گوش و گوشواره، دستان خود را با آب ولرم و صابون بشویید. تماس دست آلوده با گوش‌ها می تواند باعث عفونت گوش شود

• گام چهارم
پس از سوراخ کردن گوش، برای چند هفته ی ابتدایی گوشواره را روزانه چند مرتبه بچرخانید. این کار از بسته شدن سوراخ در اطراف گوشواره جلوگیری می کند.

• گام پنجم
یک تکه پنبه را در آب نمک ولرم بخیسانید و آن را به مدت چند دقیقه روی سوراخ لاله ی گوش خود نگاه دارید تا پوسته ی تشکیل شده از گوش‌تان جدا شود. موسسه ی پزشکی پالو آلتو، مقدار محلول آب نمک به غلظت یک چهارم قاشق چایخوری نمک در یک فنجان آب ولرم را توصیه می‌کند.

• گام ششم
روازنه یک گوش پاک‌کن تمیز را به آب اکسیژنه آغشته کرده و به هر دو طرف لاله گوش خود بمالید. این کار را تا زمان بهبودی کامل سوراخ لاله گوش ادامه دهید. این کار باعث افزایش سرعت بهبودی می‌شود و خطر عفونت را کاهش می‌دهد. اگر متوجه خارش یا ترشحات شدید، تعداد دفعات استفاده از محلول آب اکسیژنه را تا سه بار در روز افزایش دهید و این موضوع را با دکتر خود در میان بگذارید. در این شرایط ممکن است درمان با آنتی‌بیوتیک لازم باشد.

• گام هفتم
برای جلوگیری از التهاب در هنگام شب، به پشت بخوابید. احتمال اینکه هنگام خوابیدن به پهلو گوشواره‌های شما به ملافه یا پتو گیر کند بیشتر است. اگر گوشواره گیر کند، ممکن است از گوش بیرون بیاید و باعث افزایش درد و التهاب شود. در هفته اول یا دو هفته ی اولِ دوره ی درمان، هر شب بالش و ملافه‌ها را تعویض کنید

 

توصیه ها
برای کاهش ناراحتی و ورم در چند روز اول، می توانید از داروهای ضدالتهاب بدون نسخه استفاده کنید. اگر دکتر پس از سوراخ کردن گوش شما داروی ضد التهاب تجویز کرد، از آن به جای آب اکسیژنه برای تمیز کردن گوش خود استفاده کنید.

 

چطور گوشواره را از گوشی که تازه سوراخ شده در آوریم
اگر گوش خود را تازه سوراخ کرده اید، باید به مدت شش تا هشت هفته به دقت از آن مراقبت کنید. ممکن است در طول این مدت، شرایط خاصی مثل ورزش پیش بیاید که بخواهید گوشواره ی میخی را از گوشتان در آورید. اما اگر گوشواره را خیلی زود از گوشتان در آورید، احتمال عفونت و عوارض جانبی دیگر بالا خواهد رفت. به علاوه اگر گوشواره را مدت زیادی از گوشتان خارج کنید، احتمال دارد که سوراخ گوش بسته شود. قبل از آنکه گوشواره را از گوشتان در آورید، با متخصص پیرسینگ تماس بگیرید. ما در این مقاله، نحوه ی در آوردن گوشواره از گوش تازه سوراخ شده را به صورت گام به گام توضیح می دهیم.

چیزهایی که لازم دارید

• گوش پاک کن
• محلول آب نمک
• حوله

 

• گام اول
دست های خود را با آب گرم و صابون بشویید و با یک حوله ی تمیز خشک کنید.

• گام دوم
گوش پاک کن را به محلول آب نمک یا محلول مخصوص که بعد از سوراخ کردن گوش مورد استفاده قرار می گیرد آغشته کنید. برای درست کردن محلول آب نمک، نصف قاشق چایخوری نمک را در یک فنجان آب ولرم تمیز حل کنید (اگر از آب شیر استفاده می کنید، ابتدا آن را به مدت پانزده دقیقه بجوشانید و بگذارید سرد شود).

• گام سوم
گوشواره و نرمه ی گوش را با استفاده از گوش پاک کن که به محلول آب نمک آغشته شده تمیز کنید. توجه کنید که هر دو قسمت نرمه ی گوش باید به خوبی تمیز شوند.

• گام چهارم
گوشواره را یک دور کامل و به آرامی بچرخانید. این کار باعث می شود تا قسمت هایی از سوراخ گوش که به گوشواره چسبیده از آن جدا شود.

• گام پنجم
قسمت جلوی گوشواره را با یک دست و قسمت پشت آن را با دست دیگر نگه دارید.

• گام ششم
قسمت جلوی گوشواره را بکشید. از آنجا که سوراخ گوش هنوز در حال خوب شدن است، انجام این کار ممکن است دردناک باشد. اگر گوشواره ی شما شبیه یک گوشواره ی میخی معمولی نیست، از راهنمایی های متخصص پیرسینگ خود کمک بگیرید.

• گام هفتم
اکنون یک گوش پاک کن جدید بردارید و آن را به محلول آب نمک که قبلا تهیه کرده اید آغشته کنید. سپس سوراخ گوش را با استفاده از این گوش پاک کن تمیز کنید. گوشواره را در یک محلول آب نمک دیگر قرار دهید تا کاملا ضد عفونی شود. سپس آن را آب بکشید و در یک محفظه ی تمیز قرار دهید تا خشک شده و برای استفاده ی بعدی آماده باشد.

• گام هشتم
پس از فعالیت ورزشی، سعی کنید هر چه سریع تر از گوشواره استفاده کنید. اگر گوشواره ها قابلیت استفاده ی دوباره را نداشته باشند، متخصص پیرسینگ شما گوشواره های دیگری را برای شما پیشنهاد می کند. قبل از آنکه دوباره گوشواره را به گوشتان بیندازید، دستان خود را با آب و صابون بشویید و سوراخ گوش را به خوبی تمیز کنید.

 

نکته:با استفاده از راهنمایی های متخصص پیرسینگ یا مربی ورزش خود می توانید از روش های دیگر به جای درآوردن گوشواره استفاده کنید. مثلا گاهی اوقات می توانید به جای در آوردن گوشواره، روی گوشواره و سوراخ گوش را با استفاده از چسب های طبی بپوشانید

 

علایم عفونت گوش سوراخ شده و نحوه ی پیشگیری و درمان آن

احساس درد و قرمزی در محل سوراخ گوش به مدت دو روز طبیعی ست. اما اگر این علایم بیش از دو روز طول بکشند، باید نسبت به عفونت شک کنید. علت عفونت سوراخ گوش، عدم رعایت بهداشت و مراقبت های کافی ست. ما در این مقاله، به بررسی علایم عفونت گوش، راه های درمان آن و نحوه ی پیشگیری از عفونت مجدد می پردازیم.
علایم عفونت
• قرمزی و خطوط راه راه متورم که از محل سوراخ گوش نشات می گیرند
• افزایش درد، قرمزی، تورم، گرما و حساس شدن در محل سوراخ گوش
• خروج ترشحات غلیظ سبز-زرد از سوراخ گوش. البته وجود ترشحات و خونریزی های اندک طبیعی ست و نشان دهنده ی بهبود زخم است. اما وجود ترشحات غلیظ سبز-زرد به همراه ورم و قرمزی، نشان دهنده ی عفونت است
• تورم و حساس شدن غدد لنفاوی که نزدیک به محل سوراخ شدن قرار دارند. اگر اطراف بینی شما دچار تورم و سوزش شد، باید به عفونت شک کنید
• احساس سوزش در سوراخ گوش و باز شدن زخم
• اگر سرما نخورده اید و در عین حال تب دارید، باید نسبت به عفونت سوراخ گوش مشکوک شوید

 

مراجعه به پزشک
اگر دچار علایم بالا شدید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید تا دچار عوارض جدید بعدی نشوید. لطفا به نکات زیر توجه کنید:
گوشواره را در نیاورید (مگر اینکه پزشکتان چنین توصیه ای کند). وجود گوشواره باعث می شود تا چرک ها خارج شوند. اگر به فلز گوشواره حساسیت داشته باشید، پزشک شما گوشواره را در می آورد.
پزشکتان برای شما قرص یا کرم آنتی باکتریال تجویز می کند. درمان آنتی بیوتیکی معمولا ده تا چهارده روز طول می کشد. اغلب عفونت های سوراخ گوش توسط باکتری استافیلاکوکوس ایجاد می شوند. عفونت را دست کم نگیرید و دوره ی درمان را کامل کنید تا باکتری ها به طور کامل از بین بروند

 

درمان های خانگی :

• از دستورهای متخصص پیرسینگ خود پیروی کنید.
• سوراخ گوش را تمیز کنید. ابتدا دست خود را با آب و صابون بشویید. سپس سوراخ گوش را یک یا دو بار در روز با استفاده از صابون آنتی باکتریال تمیز کنید.
• یک گوش پاک کن را به صابون آنتی باکتریال، آب نمک یا محلول مخصوص آغشته کرده و پوسته هایی را که در اطراف سوراخ گوش شکل گرفته اند جدا کنید.
• از الکل یا روغن برای تمیز کردن سوراخ گوش استفاده نکنید. الکل پوست را خشک می کند و روغن، مانع از رسیدن هوای تازه به زخم می شود.

• یک فنجان آب را بجوشانید و بگذارید تا خنک شود. نصف قاشق چایخوری نمک به آن اضافه کنید و زخم گوش را تا یک هفته با آب نمک شست و شو دهید

• برای خشک شدن عفونت، هر روز به مدت بیست دقیقه از کمپرس آب گرم در محل زخم استفاده کنید. این کار باعث افزایش جریان خون در نرمه ی گوش شده و روند درمان عفونت را تسریع می بخشد
• سوراخ گوش را نخارانید. فقط هنگام تمیز کردن گوش آن را دستکاری کنید و در باقی مواقع، از برخورد لباس یا دست با آن خودداری نمایید. تماس لباس با سوراخ گوش، اصطکاک زیادی ایجاد می کند و باعث خارش و سوزش گوش می شود

• تا زمانی که گوشتان خوب نشده است، به استخر، رودخانه، دریاچه، چشمه ی آب گرم و دیگر محل هایی که احتمال عفونت وجود دارد نروید

چطور احتمال عفونت را کاهش دهیم
• بهترین راه برای پیشگیری از عفونت مجدد پیرسینگ گوش، توجه به راهنمایی های متخصص پیرسینگ است. متخصص های گوش تمامی نکات بهداشتی را رعایت می کنند تا به بیماری های خونی نظیر ایدز مبتلا نشوید.

• هیچوقت خودتان گوشتان را سوراخ نکنید و اجازه ندهید افراد غیر متخصص این کار را انجام دهند. سوراخ کردن گوش ساده است. اما ابزارهایی که باید برای انجام این کار استفاده شود باید کاملا استریل باشند تا خطر عفونت کاهش یابد.

• کسی که پیرسینگ گوش را انجام می دهد باید از ابزار و تجهیزات مناسب و بهداشتی استفاده کند. او باید دستان خود را شسته و قبل از سوراخ کردن گوش، از دستکش های جدید استفاده کند. تفنگ هایی که برای پیرسینگ استفاده می شوند، قابلیت استریل شدن ندارد (مگر اینکه نوک تفنگ قابلیت باز شدن داشته باشد). به علاوه نوک این تفنگ ها آنچنان تیز نیست و آسیب زیادی را به گوش وارد می کند. کسی که واقعا متخصص پیرسینگ باشد، هیچوقت از این تفنگ ها استفاده نمی کند.

• مطمین شوید که وسایل پیرسینگ استریل هستند. افراد متخصص از وسیله ای به نام اوتوکلاو برای استریل کردن وسایل خود استفاده می کنند. وسایلی که داخل این دستگاه جا نمی شوند، باید توسط مواد ضد عفونی استریل شوند

• افراد متخصص برای بار اول از گوشواره هایی از جنس استیل جراحی، تیتانیوم، نوبیم یا طلای 14 یا 18 عیار که ضد حساسیت هستند استفاده می کنند. نیکل غالبا باعث ایجاد حساسیت می شود

 

 

پیرسینگ ناف

 

یکی از محبوب ترین پیرسینگ ها در بین خانم‌ها، پیرسینگ ناف است. پیرسینگ ناف معمولا در قسمت بالایی ناف قرار می‌گیرد. با این حال، پیرسینگ ناف که در قسمت پایین ناف قرار می‌گیرد نیز عمومیت دارد. وقتی ناف خود را تازه سوراخ کرده‌اید، باید از پیرسینگ های مناسب استفاده کنید. استفاده از پیرسینگ ناف نامناسب منجر به عفونت نمی شود، اما ممکن است شما را دچار واکنش های آلرژیک کند. به خاطر داشته باشید که روند خوب شدن پیرسینگ ناف ممکن است تا یک سال به طول انجامد. بنابراین پیرسینگی را انتخاب کنید تا به لباس های شما گیر نکند و اصطکاک آن با لباس ها حداقل باشد.  ما در این مقاله، انواع پیرسینگ هایی را که برای ناف تازه سوراخ شده مناسب هستند مورد بررسی قرار می دهیم.

 

 

پیرسینگ وزنه ی منحنی

زعمومی ترین پیرسینگ برای ناف تازه سوراخ شده، وزنه ی منحنی ست. اگر شکم شما تخت است و نافتان خیلی تو رفته نیست، این نوع پیرسینگ بهترین گزینه برای شماست.

 

پیرسینگ میله ی J

 

پیرسینگ میله ی J، نوع اصلاح شده ی پیرسینگ وزنه ی منحنی ست. به جای یک منحنی هموار، این نوع از پیرسینگ در انتهای خود دارای یک منحنی به شکل انتهای حرف J انگلیسی ست. این پیرسینگ ها صرفا برای ناف مورد استفاده قرار می گیرند. برخی از متخصصین بر این باورند که پیرسینگ میله ی J، زودتر از پیرسینگ وزنه ی منحنی خوب می شود. بعضی از استفاده کنندگان پیرسینگ نیز اعتقاد دارند که این پیرسینگ، جذاب تر از پیرسینگ وزنه ی منحنی ست.

 

پیرسینگ اشکی بسته ی مهره دار

این نوع از پیرسینگ، به شکل قطره اشک است و در محلی که مهره قرار دارد بسته می شود.

 

 

پیرسینگ دایره ی بسته ی مهره دار

بعضی از خانم ها که دارای ناف تو رفته هستند می توانند از پیرسینگ دایره ی بسته ی مهره دار استفاده کنند. قطر این پیرسینگ ها باید حدود نیم اینچ (1.27 سانتی متر) باشد. اگر پس از سوراخ کردن ناف از این نوع پیرسینگ استفاده کنید، ممکن است نتوانید در آینده از پیرسینگ میله استفاده کنید. اما عکس این مطلب صحیح نیست. اگر از پیرسینگ میله استفاده کنید، می توانید در آینده از پیرسینگ دایره ای مهره دار استفاده کنید.

 

جنس پیرسینگ ناف

مثل تمام پیرسینگ های بدن، پیرسینگ ناف هم باید ضد حساسیت بوده و زبر نباشد. موادی که ایجاد واکنش نمی کنند عبارتند از استنلس استیل، تیتانیوم، طلا، نیوبیم و شیشه ها و پلاستیک های طبی

از حساس کردن پیرسینگ خودداری کنید

۱-از تماس دستهایتان با پیرسینگ ناف خودداری کنید

درست است که تماس دست های تمیز و شسته شده برای تمیز کردن موضع مشکلی ندارد اما سعی کنید از لمس کردن و چرخاندن پیرسینگ یا بازی کردن با آن خودداری کنید چون این کار سبب حساس شدن موضع می‌گردد.

هرگونه تماس آلوده با ناحیه ی پیرسینگ سبب باز شدن زخم و خونریزی و در نهایت عفونت آن خواهد شد.

 

۲-جواهر نصب شده در نافتان را جابه جا و خارج نکنید

جواهری که در ناحیه نصب شده باید ۶ تا ۱۲ ماه در موضع باقی بماند اگر زودتر از موعد به خارج کردن آن اقدام کنید ممکن است سبب بسته شدن سوراخ شود یا اینکه به پرسینک مجدد نیاز باشد و یا در هنگام استفاده از دیگر جواهرات دچار درد و حساسیت شود.

این حساسیت ها سبب ایجاد خراشیدگی روی ناحیه میشود و روند بهبودی طبیعی  را نیز کند می‌کند.

 

۳-از پماد استفاده نکنید

پمادها روی موضع را میپوشانند و از تماس پیرسینگ با هوا جلوگیری میکنند.این پمادها سبب ایجاد رطوبت شده و محل را مستعد رشد باکتری ها میکنند حتی ممکن است حاوی مواد آنتی باکتریال باشد که موضع را خشک میکند و سبب عفونت میگردد.

از تمیز کننده های قوی مثل هیدروژن پراکساید و الکل پرهیز کنید زیرا سبب ازبین بردن سلول های مفید (جهت بازسازی ناحیه ) می شود.

از محصولات حاوی بنزآلکونیوم کلراید هم خودداری کنید چون سبب صدمه به روند بهبودی پیرسینگ خواهد شد.

استفاده از لوسیون ها و کرم ها و ضدآفتاب ها حتی مرطوب کننده ها در ناحیه پیرسینگ ممنوع است چون سبب جمع شدن در ناحیه و ایجاد عفونت می‌گردد.

 

۴-از لباس های گشاد استفاده کنید

لباس های تنگ و چسبان سبب نرسیدن هوا و حساسیت موضع میشود . از لباس های گشاد و حدالامکان کتانی یا نخی استفاده کنید پوشیدن لباس هایی از الیاف مصنوعی و پلاستیکی توصیه نمیشود.

هنگام لباس پوشیدن و لباس درآوردن دقت کنید انجام این اعمال با شدت سبب گیرکردن پیرسینگ به لباس و ایجاد جراحات می‌گردد.

 

۵-از آب های آلوده دوری کنید

تا یکسال پس از انجام پیرسینگ باید از وان ، استخر رفتن یا شنا در آب های رودخانه و دریاچه یا هرجایی که آب در آن جمع شده خودداری کنید.

زیرا این آب ها ممکن است حاوی مواد و عوامل عفونت زا باشند.

 

۶-به پشت یا پهلو بخوابید

در چندهفته اول سعی کنید بر روی پیرسینگ فشار وارد نکنید پس بهترین حالت خوابیدن به پشت و پهلو است در حالی که خوابیدن به شکم سبب اعمال فشار زیادی بر روی پیرسینگ خواهد شد.

 

ابزارجراحی دات کام | اخبار |اطلاعات | محصولات |

 

با مشکلات آن به طرز صحیحی برخورد کنید

۱-نشانه هایتان بدتر شد

اگر در پیرسینگ نافتان مشکلی ایجاد شد ابتدا مشکلتان را شناسایی کنید تابتوانید با آن برخورد مناسب کنید.مراقب ترشحات و درجه ی درد یا قرمزی و تورم یا هرگونه تغییر فیزیکی در ناحیه پیرسینگتان باشید این تغییرات می تواند شامل جابه جاشدن جواهرات یا باز شدن ناحیه گردد.بسته به علائم  پیرسینگ شما ممکن است دچار حساسیت ، عفونت ،آلرژی به فلز شده باشد.

اگر علائمتان ملایم تر باشد ممکن است پیرسینگ شما دچار حساسیت شده باشد.هرچه علائمتان شدیدتر شد امکان عفونت یا آلرژی نیز بیشتر خواهد بود.

 

۲-با تحریک شدن پیرسینگتان روبرو شوید

اگر پیرسینگ شما به طور طبیعی بهبود یافت ولی به طور اتفاقی به جایی گیر کرد ویا کشیده شد و یا روی آن خوابیدید یا با آب استخر دچار حساسیت شد و حالا احساس ناراحتی دارید و حالا ممکن است احساس سوزش داشته باشید.پیرسینگ شما به خاطر جواهرات آویز شده که ممکن است شل یا چسبان باشند نیز دچار حساسیت میشود.این علائم میتواند شامل قرمزی و سوزش و ناراحتی بدون درد یا ترشح باشد.محل را با محلول آب نمک شستشو دهید و با آن مثل یک زخم تازه برخوردکنید.

از کمپرس سرد بر روی پیرسینگتان استفاده کنید که شامل آب سرد و یک تکه پارچه است.این کار باعث کم شدن ناراحتی موضع میگردد.

آویز جواهری را از محل پیرسینگ خارج نکنید چون این کار سبب سوزش و حساسیت بیشتر خواهد شد.

اگر سوالی دارید از متخصص پیرسینگ خود بپرسید یا با شخص متخصص برای بازدید پیرسینگ ملاقاتی را ترتیب دهید.

 

۳-با عفونت محل پیرسینگ به طور صحیح مقابله کنید

بعد از انجام پیرسینگ ،خونریزی ، ناراحتی ،جای زخم پدیده ای عادی است.اما شما باید به دنبال علائم عفونت در خودتان باشید.هنگام عفونت معمولا موضع دچار تورم و قرمزی میشود.حتی ممکن است محل پیرسینگ گرم تر از نواحی دیگر باشد و ترشحات زرد ، سبز و یا قهوه ای بدبو داشته باشد.تب نیز میتواند از علائم عفونت پیرسینگ باشد.

اگر احساس میکنید پیرسینگ شما دچار عفونت شده در اسرع وقت با یک پزشک در مورد مشکلتان صحبت کنید.اگر هم از عفونت در موضع مطمعن نیستید به متخصص پیرسینگ کار تلفن کنید و نشانه هایتان را برایش بگویید و بپرسید که این علائم نرمال هستند ؟و یا مربوط به عفونت است یا خیر؟

جواهر متصل به ناحیه پیرسینگ را حتی در صورت اطمینان از عفونت خارج نکنید.این کار سبب تحریک عفونت و بسته شدن سوراخ پیرسینگ میشود .از خشک شدن موضع تا حد امکان جلوگیری کنید.

 

۴-با انفعالات آلرژیک پیرسینگ مقابله کنید

پاسخ های آلرژیک چندساعت تا چند روز پس از پیرسینگ اولیه اتفاق می افتد.به طور طبیعی پاسخ بدن به پیرسینگ فلزی ایجاد حساسیت خواهد کرد.نشانه های آلرژی شامل:خارش موضع که منجر به راش پوستی میگردد،گرماده بودن محل پیرسینگ،باز شدن سوراخ پیرسینگ ، تورم یا التهاب موضع.در پاسخ به آلرژی پوست شما ممکن است در اطراف آویز جواهری شل یا سفت شود.

پس زدن آویز فلزی از معمول ترین نوع آلرژی پیرسینگی است در این نوع حساسیت پوست برای اینکه با فلز کمتر برخورد کند گشاد شده و سوراخ مربوطه بزرگ میشود.

در این شرایط فورا با پیرسینگ کارتان تماس بگیرید تا آویز جواهریتان را تغییر دهد هم چنین برای درمان موضع پیرسینگ با پزشک خود ملاقات کنید تا برای مشکلتان نسخه های آنتی بیوتیکی بنویسد.

 

۵-از درمان های خانگی استفاده کنید

اگر علائمتان جدی نیست و یا فکر میکنید در مرحله نخست عفونت هستید . قبل از مشاوره با دکتر از درمان های خانگی استفاده کنید.در اینجا چند درمان خانگی ارائه شده است:

کمپرس.همان طور که قبلا گفته شد کمپرس گرم و سرد میتواند سبب بهتر شدن حساسیتتان گردد.یک کمپرس گرم یا آب نمک میتواند موضع را تمیز کرده و جریان خون را بهبود ببخشد و گلبول های سفید را به موضع فرامی خواند.کمپرس سرد سبب کم شدن گرما و تب موضع میگردد.

چای بابونه.یک چای کیسه ای بابونه ای را داخل آب جوش بگذارید.بگذارید تا سرد شود.حداقل بیست دقیقه زمان دهید.یک گلوله ی کتانی درست کنید و آن را داخل چای غوطه ور کنید و ۵ دقیقه بگذارید بماند.این کار را یکبار در روز انجام دهید.

شما همچنین میتوانید چای بابونه را به صورت یخ درآورده و در موضع بگذارید تا از درد و سوزش و تورم آن جلوگیری. کند.

از داروهای مسکن استفاده کنید.اگر محل پیرسینگتان درد یا خارش  دارد از داروهای بدون نسخه و مسکن استفاده کنید.از داروهای ضد التهاب غیر استروییدی استفاده کنید.

 

۶-با دکتر خود ملاقات کنید

اگر در شک و شبهه هستید با دکتر خود ملاقات کنید. اگر با روش های روتین تمیزی  و یا با داروهای خانگی بهبودی حاصل نگردید، شاید موقع آن رسیده که با یک متخصص صحبت کنید.مخصوصا زمانی که دچار درد شدید ، خونریزی ،ترشحات ،تورم شده باشید.

اگر شما دچار آلرژی یا عفونت شده اید ، دکترتان ممکن است داروهای آنتی بیوتیک را برای بهبود و سرعت بخشیدن به ریکاوریتان تجویز کند.

 

 

 

پیرسینگ نوک سینه

پیرسینگ و سوراخ کردن نوک سینه که امروزه خانم‌ها نیز از آن استقبال می‌کنند، شاید به دلیل جذاب و متفاوت بودنش بسیار رواج پیدا کرده است. شاید هم به دلیل این که نوک سینه های تو رفته یا کوچک را متورم می کند برای بسیاری از افراد جالب توجه باشد. اما از آن جایی که نوک سینه نقطه ای حساس در بدن است سوراخ کردن آن می تواند آن را بسیار حساس تر و دردناک تر کند. به همین دلیل در انجام این کار در نظر داشتن و توجه به نکاتی در این باره بسیار حائز اهمیت است. مثلاً این که انجام این کار حتماً باید در مکان ها و کلینیک های معتبر توسط افراد مجرب صورت گیرد تا از بروز هرگونه مشکل وعفونت یا بیماریی جلوگیری شود. همچنین فردی که عمل پیرسینگ را انجام می‌دهد از مراقبت‌های لازم آگاهی داشته و آن ها را توصیه می‌کند تا هیچ گاه مشکل غیر قابل جبرانی به وجود نیاید.

 

نحوه مراقبت از پیرسینگ نوک سینه

1– بانداژ را باز کرده و محل را تمیز کنید.

 

اولین و مهمترین چیزی که باید در درمان هر چه بهتر و سریعتر پیرسینگ نوک سینه در نظر داشته باشید، تمیز نگه داشتن محل سوراخ شدگی است. اولین باری که محل را شستشو می‌دهید باید 4 تا 5 ساعت بعد از انجام پیرسینگ باشد. پس بعد از گذشت این زمان بانداژ را باز کنید و دستتان را پر از آب کرده و زیر سینه بگذارید و محل سوراخ شدگی را در آن غوطه ور کنید تا هرگونه خون خشک شده در اطراف آن از بین رفته و شسته شود.

– البته این کار را در زیر دوش و یا در ظرفی هم می‌توانید انجام دهید. فقط مطمئن شوید که آب کاملاً تمیز و تازه است. اگر خون‌های خشک شده با این کار از بین نرفت با استفاده از یک گوش پاک کن به آرامی و ملایمت آن‌ها را پاک کنید.

– به یاد داشته باشید که به هیچ وجه در اولین شستشو از مواد شوینده استفاده نکنید و شستشو را تنها با آب انجام دهید.

 

2– در 4 هفته ی اول، هر روز باید پیرسینگ را شسته و تمیز کنید.

بعد از انجام اولین شستشوی پیرسینگ، باید آن را روزی یک بار با محلول ضد باکتریال بشویید. انجام این کار هنگام حمام کردن بهتر و راحت تر است. ابتدا حمام روزانه و معمول خود یعنی شامپو و لیف را انجام داده و تمیز کردن پیرسینگ را در آخر کار به صورت زیر انجام دهید:

– پیرسینگ را برای چند دقیقه در آب خیس کنید، سپس یک یا دو قطره از ماده ی تمیز کننده‌ی آنتی باکتریال را روی انگشتان ریخته و بمالید تا کف کند.

– انگشتان را به آرامی به دور نوک سینه مالیده و با عقب و جلو کردن و تکان دادن جواهر داخل سوراخ، پیرسینگ را به طور کامل تمیز کنید.

– اجازه دهید کف یک تا دو دقیقه روی محل باقی مانده و سپس با آب تمیز آن را آب بکشید. بدنتان را طبق معمول با حوله خشک کرده اما برای خشک کردن پیرسینگ از دستمال کاغذی حوله ای استفاده کنید و به آرامی روی محل گذاشته و بردارید تا خشک شود. حوله می تواند باکتری ها را در محل پیرسینگ باقی گذاشته و باعث ایجاد عفونت شود.

– بعد از گذشت 4 هفته، شستشوی پیرسینگ را به 2 تا 3 روز یک بار کاهش دهید. این کار را نیز به مدت 4 هفته ادامه دهید. توجه به این نکته بسیار مهم است زیرا شستشوی بیش از حد می تواند باعث خشکی و ایجاد خارش و التهاب شود.

 

3– برای تسریع در بهبود زخم پیرسینگ، نوک سینه را در محلول آب نمک خیس کنید

یکی دیگر از کارهایی که می توانید برای بهبود هر چه سریع تر زخم پیرسینگ انجام دهید این است که پیرسینگ را یک یا دو بار در روز در محلول آب و نمک بخیسانید. یعنی نصف یک قاشق چایخوری نمک دریا را در نصف پیمانه آب در حال جوش بریزید تا حل شود. به یاد داشته باشید که به هیچ وجه از نمک یددار استفاده نکنید. ید می تواند باعث ایجاد خارش و التهاب در زخم شود و روند بهبود را کند سازد.

– بعد از این که آب نمک خنک شد آن را در لیوانی تمیز ریخته و لیوان را در نوک سینه بچسبانید به طوری که پیرسینگ کاملاً در آب غوطه ور شود. 10 تا 15 دقیقه لیوان را به همین حالت نگه داشته و سپس با آب تمیز آب کشیده و با دستمال کاغذی حوله ای آن را خشک کنید.

– می توانید این کار را یک یا دو بار در روز و هر چند دقیقه ای که می خواهید انجام دهید. هر چه زمان و دفعات انجام این کار بیشتر باشد بهبودی سریعتر اتفاق می افتد.

 

4– از پیرسینگ در هنگام شب مراقبت و محافظت کنید.

لازم است که پیرسینگ را در شب کاور کرده و پوشش دهید. به طوری که هنگام خواب با لباس یا رختخواب تماس نیافته و کشیده نشود. خانم ها می توانند از سوتین استفاده کرده و آقایان هم کمی چسب زخم روی نوک سینه ها بزنند. اما به یاد داشته باشید در دیگر ساعات شبانه روز پیرسینگ را پوشش ندهید زیرا باید در معرض هوا بوده تا زودتر بهبود یابد.

 

5– بدانید که استفاده از چه نوع محصولاتی قدغن است.

استفاده از برخی محصولات در زمانی که به تازگی پیرسینگ سینه انجام داده اید ممنوع است زیرا باعث ایجاد خارش و التهاب شده و روند بهبودی را کند می کند.

– الکل یا محصولاتی مثل عطر و ادکلن که حاوی الکل است: این مواد بسیار تند و قوی بوده و برای استفاده و برخورد روی نوک سینه ای که پیرسینگ شده و حساس است اصلاً مناسب نیست.

– هیدروژن پروکساید یا ید: این محصولات از ایجاد لایه های پوستی جهت بهبودی زخم جلوگیری کرده و روند بهبودی را بسیار طولانی می کنند.

– ژل ها و کرم های آنتی باکتریال: ژل ها و کرم ها به هیچ وجه نباید روی نوک سینه و پیرسینگ زده شوند. زیرا آن را مرطوب نگه داشته و اجازه نمی دهند زخم سریع بهبود یابد.

– محصولاتی مثل روغن بچه، روغن درخت چای و لوسیون را به هیچ وجه روی محل پیرسینگ نزنید. این مواد می توانند موجبخارش پوستشوند.

 

6– پیرسینگ را دستکاری نکرده و با آن بازی نکنید.

این نکته بسیار اهمیت دارد که در طول زمان بهبودی زخم تا جایی که امکان دارد از دست زدن به پیرسینگ خودداری کنید. باکتری های موجود روی دست به راحتی به زخم نفوذ پیدا کرده و موجب ایجاد عفونت می شوند. اگر به هر دلیلی مجبور شدید به آن دست بزنید ابتدا دست ها را کاملاً با صابون شسته یا دستکش تمیز دستتان کنید.

– برای چند ماه اول به جز در زمان شستشو از چرخاندن حلقه جداً خودداری کنید. این کار زخم را بدتر کرده و بهبودی را طولانی می کند.

– در هنگام انجام فعالیت هایی مثلورزشبسیار مواظب باشید که اگر حلقه محکم بسته شده باشد ممکن است پیرسینگ پاره شود. در هنگام انجام چنین فعالیت هایی حتماً روی آن چسب زده و به محض اتمام، چسب را باز کرده بشویید و در معرض هوا قرار دهید.

– تا بهبود کاملزخمبه هیچ وجه حلقه یا هرگونه جواهر را از سوراخ درنیاورید. مخصوصاً حلقه را با جواهرات نقره تعویض نکنید زیرا به زخم آسیب زده و باعث ایجاد واکنش آلرژیک می شود.

 

7– اگر عفونتی رخ داد چه باید بکنید.

90 درصد عفونت ها به خاطر عدم رعایت بهداشت و غفلت از اقدامات مربوط به شستشو و تمیزکاری پیرسینگ رخ می دهد. بنابراین تا زمانی که به بهترین شکل ممکن از آن مراقبت کرده و نکات و اقدامات گفته شده را رعایت کنید، عفونت قابل پیشگیری است. با این حال اگر علائمی مثل درد، قرمزی، تورم، خونریزی و یا ترشح چرک مشاهده کردید، احتمالاً پیرسینگتان عفونت کرده است.

– بسیاری از عفونت های سطحی در عرض 24 ساعت از بین می روند. فقط کافیست پیرسینگ را با شوینده ی آنتی باکتریال و آب تمیز به طور کامل بشویید. اما اگر عفونت در عرض 24 ساعت از بین نرفت فوراً به پزشک مراجعه کنید.

– به هیچ وجه هنگام بروز عفونت حلقه را از سوراخ خارج نکنید. حتی اگر دکتر دستور دهد. این کار باعث می شود عفونت در نوک سینه و سوراخ به دام افتاده و ایجاد ورم و آبسه کند.

– اگر به خاطر عفونت دچار تب و لرز شدید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. این حالت سندرم شوک سمی نامیده می شود که اگر توسعه و تشدید یافته، نادیده گرفته شده و درمان نگردد می تواند موجب مرگ شود.

 

8– بهبودی کامل پیرسینگ 6 تا 10 هفته طول می کشد.

پیرسینگ نوک سینه اگر به درستی و طبق اصول مراقبت شود، حداکثر بین 6 تا 10 هفته به طور کامل بهبود می یابد. نوک سینه در چند روز اول بسیار حساس خواهد بود اما به مرور زمان از حساسیت آن کاسته می شود.

– توجه داشته باشید که اگر چه بهبودی اولیه ی پیرسینگ نوک سینه کمتر از سه ماه طول می کشد اما بهبودی کامل آن و تشکیل پوست و بافت اسکار ممکن است تا یک سال هم به طول انجامد. بدن هر فردی منحصر به فرد و متفاوت بوده بنابراین زمان التیام زخم هم در افراد متفاوت است.

 

پیرسینگ اندام جنسی

 

پیرسینگ اندام جنسی گونه‌ای سوراخ‌کاری بدن است که در آن، بخشی از اندام جنسی به منظور قرار دادن جواهرات، سوراخ می‌شود.

از جمله اندام‌هایی که می‌توان این کار را روی آن‌ها صورت داد می‌توان به مقعد، میان‌دوراه و تپه ونوس اشاره کرد.

گاهی نیز ممکن است این کار بدون سوراخ کردن اندام جنسی صورت گیرد همچون سوراخ کاری مقعد یا میان‌دوراه. این کار، با تنوع گونه‌ها هم برای زنان ممکن است و هم برای مردان.

از جمله انگیزه‌های انجام سوراخ‌کاری را می‌توان زیباسازی و متفاوت‌سازی بدن و در برخی مواقع افزایش تحریک جنسی دانست.

 

تاریخچه پیرسینگ آلت تناسلی آقایان و واژن خانم ها

تاریخ‌دانان آغاز پدیده سوراخ‌کاری روی اندام جنسی را از ناحیه آسیای جنوب شرقی، از قبایلی از هند گرفته تا بورنئو می‌دانند.

در برخی راهنماهای سکس، همچون کاما سوترا نوشته شده در قرن دوم میلادی، از سوراخ‌کاری اندام جنسی، به‌طور مثال مدل مردانه آپادراویا، صحبت به میان آمده‌است.

مدل آمپالانگ که شکل آن افقی و نه عمودی است، در قبایل گوناگون ساراواک و صباح در جزیره بورنئو یافت شده‌است. در کشورهای غربی مردم نخستین بار از راه مشاهدات کاشفان قرن نوزده با این کار آشنا شدند.

کاشف هلندی، آنتون ویلن در اثر خود به نام در مرکز بورنئو: از پونتیانک به ساماریندا به سال ۱۸۹۷، مشاهدات خود دربارهٔ شیوه انجام آمپالانگ را این گونه توصیف می‌کند:

 

مردان جوان، خال‌کوبی می‌کردند و این کار توسط آن‌ها به میزان کمی انجام می‌شد؛ کم‌تر از زنان؛ چراکه این کار درد داشت و مردان برای رسیدن به مردانگی کامل می‌بایست این کار را می‌کردند و این موضوع دیگری است. آن‌ها سوراخی روی حشفه ایجاد می‌کردند به این صورت که:

 

ابتدا نوک آلت تنالسی را با قرار دادن بین دو بند که از جنس بامبو باود، بی‌حس می‌کردند. سپس با قرار دادن سوزنک‌های کِپفِرمِن، که پیش‌تر از جنس بامبو ساخته می‌شده، حشفه را سوراخ می‌کردند.

بعد بامبوها را به همراه سوزنک‌ها بیرون می‌آوردند و به زخم‌ها اجازه می‌داند تا مداوا شوند. بعد از این جریان، حلقه یا سوزنک‌های مسی که مربع‌های چوبی بدان‌ها وصل بود و به‌طور ماندگاری سخت‌کار بودند، را داخل سوراخ‌ها می‌گذاشتند.

به ویژه مردان شجاع و قوی از این کار، و گذاشتن دندان‌های بزرگ خوششان می‌آمد. آن‌ها گاهی دو حلقه در مسیرهای متفاوت قرار می‌دادند. این کار تا خوب شدن فرد یک ماه طول می‌کشید و فرد دردی در هنگام عمل حس می‌کرد که قابل تحمل بود. ″

برخلاف سوراخ‌کاری نوک پستان، که در اواخر قرن ۱۹ مد شده بود، سوراخ‌کاری دیگر اندام‌های جنسی تا اواسط قرن ۲۰ در کشورهای غربی هنوز جا نیفتاده بود.

در دهه ۱۹۷۰، سوراخ‌کاری اندام جنسی جای خود را در جامعه تغییردهندگان بدن در شهر لس آنجلس و توسط افرادی چون جیم وارد و دوگ مالوی، باز کرد. همچنین جنبش «آغازین‌های نوین» در دهه ۱۹۸۰ از سوراخ‌کاری اندام جنسی پشتیبانی کرد. امروزه این کار به گونه‌ای خرده‌فرهنگ زیرمجموعه فرهنگ تغییر بدن تبدیل شده‌است.

 

با آغاز قرن ۲۱، سوراخ‌کاری اندام جنسی به طرز روزافزونی همه‌گیر شد؛ به گونه‌ای که مشاهیری همچون جنت جکسونکریستینا آگیلراکاترینا واترز کشتی‌گیرفانتاسیا بارینوو پیت دوهرتیاعتراف کردند که یا مایلند سوراخ‌کاری روی اندام جنسیشان صورت گیرد یا پیش‌تر این کار را کرده‌اند.

 

امروزه در میان جوانان و به‌ویژه دانشجویان کالج‌ها این کار رواج داردماریلین دابلیو ادموندز، استادیار بالینی در دانشگاه جانز هاپکینز می‌گوید:

زنانی که روی اندام جنسیشان سوراخ‌کاری کرده‌اند، دیگر از نظر اجتماعی جداافتاده یا عضو فرهنگ «پانک» که رفتارهایشان از نظر اجتماعی «تحریک‌آمیز» قلمداد شود، نیستند. طی ۳۰ سال گذشته سوراخ‌کاری اندام جنسی رایج شده و زنان به دلایل گوناگون اقدام به این کار می‌کنند.

 

پیرسینگ های مردانه

اجزای بدن که پیرسینگ انجام می‌شود و به دلیل محدودیت ها از اعمال تصاویر آن خودداری کردیم

نوک آلت تناسلی، پوست نوک آلت ، کیسه بیضه و میان‌دوراه از جمله جاهایی هستند که می‌توان پیرسینگ را روی آن‌ها انجام داد.

 

نوک آلت تناسلی مردانه

از جمله پیرسینگ ‌ها روی سرنره می‌توان به آمپالانگ که به صورت افقی و آپادراویا که به صورت عمودی از نوک آلت عبور می‌کنند، اشاره کرد. سوراخ‌کاری شاهزاده آلبرت از کناره افقی و معکوس آن از کناره عمودی نوک الت عبور می‌کند.

پیرسینگ دیدو از لبه تاجی‌شکل نوک آلت عبور می‌کند. به جز دیدو، باقی همه از پیشابراه عبور می‌کنند و این بیش‌تر رایج است؛ چرا که ادرار استریل، سبب جلوگیری از عفونت و در نتیجه، بهبود سریع‌تر می‌گردد .

این گونه پیرسینگ ‌ها تحریک جنسی بیش‌تری را برای مرد به ارمغان می‌آورند و لذت جنسی را برای شریک وی نیز بیش‌تر می‌کنند. پیرسینگ روی حشفه یا نوک آلت بیش‌ترین و مستندترین گونه پیرسینگ انجام گرفته در تاریخ است .

 

 

پوست نوک آلت تناسلی مردانه

پیرسینگ غلفه تنها زمانی قابل اجرا است که مرد ختنه نشده باشد. در سوراخ‌کاری لگام (frenum Piercing) جسم زینتی از پوسته نوک آلت تناسلی که در زیر حشفه است عبور می‌کند.

لازم به یادآوری است که این قسمت در مردان ختنه شده وجود ندارد. سوراخ‌کاری هافادا (Hafada Piercing) روی پوست کیسه بیضه انجام می‌شود. سوراخ‌کاری لروم در نقطه اتصال آلت با کیسه بیضه صورت می‌گیرد.

نردبان جیکوب نیز از پوست نوک آلت تا کیسه بیضه می‌تواند کار گذاشته شود. این نوع پیرسینگ ‌ها بیش‌تر برای جنبه زیبایی و نه تحریک جنسی انجام می‌شوند.

 

ابزارجراحی دات کام | اخبار |اطلاعات | محصولات |

 

پیرسینگ‌های زنانه

 

پیرسینگ های واژن زنانه

 

از جمله بخش‌های اندام جنسی زنانه که قابل پیرسینگ باشند می‌شود به تپه ونوس، کلیتوریس، غلفه، لبه‌های داخلی و خارجی و دهلیز واژن اشاره کرد.

از آنجا که چوچوله اندام کوچکی است، پیرسینگ آن نیز کم‌تر رایج است. در واقع رایج‌ترین نوع پیرسینگ در زنان، پیرسینگ غلفه است که هم می‌شود به صورت افقی و هم عمودی انجامش داد. در این مدل همچنین می‌توان جسم زینتی را در قسمت عمیق‌تری از غلفه جای داد. پیرسینگ ایزابلا کار پیچیده‌ای است؛ چراکه به صورت عمودی از حشفه چوچوله عبور می‌کند.

پیرسینگ لبه می‌تواند بر روی لبه بزرگ یا لبه کوچک صورت گیرد. پیرسینگ مثلثی در ناحیه پایانی لبه کوچک انجام می‌شود؛ جایی که لبه به غلفه اتصال پیدا می‌کند.

این پیرسینگ زیر حشفه چوچوله و به صورت افقی است. پیرسینگ چین فرج (Fourchette piercing) نیز گونه‌ای از پیرسینگ زنانه است که کم‌تر رایج است. پیرسینگ شاهزاده آلبرتینا در واقع هم‌تای مردانه خود یعنی پیرسینگ شاهزاده آلبرت است که از دیواره میزراه عبور می‌کند.

پیرسینگ کریستینا که گونه‌ای سوراخ‌کاری سطحی است، در قسمت پایینی تپه ونوس که لبه‌های بزرگ و کوچک به یکدیگر می‌رسند، قرار می‌گیرد. این گونه مشابه پیرسینگ نفرتیتی، که در واقع تلفیقی است از سوراخ‌کاری افقی غلفه و کریستینا.

 

فایل PDF جهت دانلود و انتشار:

صفر تا صد پیرسینگ