تغییرات بخیه در گذر زمان

چند واقعیت جالب درباره تاریخ بخیه‌

تقریباً 130 سال پیش هم، بخیه‌های استریل برای بهبود زخم‌ها به کار می‌رفتند.

از آن زمان، ما به این استقلال تکیه نکرده‌ایم و تا قرن بیستم در این مورد نوآوری‌های خوبی داشته‌ایم، که به تغییر جراحی و بالا بردن استانداردهای مراقبت کمک کرده‌است.

ما داستان جذاب اینکه چگونه سال‌ها پیش بخیه ایجاد شده است را برای شما بازگو می‌کنیم.

30،000 سال قبل از میلاد

سوزن‌های چشمی

 

با توجه به بقایای فسیل شده جمجمه‌های نوسنگی، به نظر می‌رسد سوزن‌های چشمی اولیه در طی این مدت برای عمل جراحی و هم برای بستن زخم‌ها به کار می‌رفته.

1600 سال قبل از میلاد

تبدیل Catgut به عنوان اصلی در بخیه

 

گالن جراح یونانی، خاطرنشان می‌کند که از ابریشم (ساخته شده از روده‌های گوسفند یا اسب) برای دوختن تاندون‌های جدا شده گلادیاتورها استفاده می‌کند. از مواد مشابه این برای بخیه‌ها در قرن بیستم استفاده می‌کردند.

150 سال قبل از میلاد

اولین بخیه‌های شناخته شده در زمان مصر استفاده می‌شدند

سوابق مصری اولین مرجع تاریخی مربوط به بخیه‌های مورد استفاده در درمان شانه را نشان می‌دهد.

سال 1887

اولین بخیه های استریل با تولید انبوه اختراع شده است

شرکت جانسون و جانسون تولید بخیه‌های استریل (ساخته شده از ابریشم)، روپوش‌های جراحی، پنبه و گاز را آغاز می‌کند.

گوروویتز می‌گوید: “این امر سرآغاز جراحی‌های مدرن ضد عفونی شده، بود و همچنین میزان بقای بیمار در بیمارستان‌های آمریکایی به سرعت افزایش یافت.”

دهه 1920

اولین بخیه‌ها

جورج مرسون، داروساز اسکاتلندی، که یک شرکت تولید بخیه را اداره می‌کند، بخیه‌های بدون سوزنی را با یک رشته از مواد از پیش متصل از طریق سوزن توسعه می‌دهد. این اختراع آسیب بافتی ناشی از کشیدن رشته‌های دوتایی به پوست را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

1949

تشکیل آزمایشگاه‌های بخیه اتیکون

جانسون و جانسون شرکت مِرسون را به دست می‌آورند و آن را با شرکت بخیه خود ادغام می‌کند و نام جدید آزمایشگاه‌ کنترلی اتیکون کنتور را روی آن گذارند.

در سال 1953، نام آن به Ethicon Inc  تغییر یافت.

1960

معرفی اتیکونی که با استفاده از تابش، استریل می‌شود

این شرکت فناوری تولید می‌کند که با بمباران بخیه‌ها با اشعه، می‌توان بخیه‌ها را استریل کرد.

دستیابی به این امر موفقیت به‌شمار می‌رود زیرا این امکان را فراهم می‌کند که بخیه‌ها پس از قرار گرفتن در بسته بندی نهایی، ضدعفونی گردند و از باقی نماندن باکتری‌ بر روی آن‌ها اطمینان حاصل گردد.

1969

اختراع بخیه‌های پلی پروپیلن پرولن

رو نمایی از بخیه استریل ساخته شده از پلیمر پلی پروپیلن که تا به امروز، استاندارد طلایی برای جراحی بای پس قلبی را دارا است.

لیزا اووینگتون، مدیر پزشکی پیشگیری از عفونت فرانشیز می‌گوید: “این بخیه‌ها هنوز هم مورد علاقه جراحان قلب و عروق است زیرا به راحتی کشیده می‌شود.”

1974

بخیه های ویکریل وارد بازار می شوند

بخیه‌هایی هستند که می‌توانند به طور طبیعی جذب پوست گردند. این بخیه‌ها به صورت بافته شده است که آن را قوی‌تر و پایدار‌تر می‌کند.

1979

نسخه روکش شده از بخیه‌های ویکریل ایجاد گردید

ویکریل ساده جراحی را ایمن و ساده‌تر می‌کند.

اووینگتون می گوید: “این پوشش گره‌های جراحان را راحت‌تر کرده و وقتی که بخیه‌ها متصل می‌گردند، باعث آسیب به بافت اطراف نمی‌شوند.”

1982

اولین بخیه‌های PDS II

اتیکون بخیه‌هایی از جنس پلی متیو اکسانون ایجاد می‌کند که برای بستن فاشیا، یعنی بافت پیوندی در زیر پوست طراحی گردیده است.

اووینگتون توضیح می‌دهد: “هنگام انجام عمل، جراحان در مورد لایه‌های بافت فکر می‌کنند، ابتدا پوست، سپس استخوان و سپس اندام واقعی وجود دارد.”

“از آنجا که فاشیا به کندی بهبود می‌یابد در مقایسه با سه تا چهار هفته‌ای که ویکریل ارائه داده است، برای ارائه پشتیبانی طولانی‌تر ما می‌خواستیم محصولی را ایجاد کنیم که قدرت آن را در حدود شش هفته حفظ کند.”

1993

معرفی بخیه‌های مونوكریل

بخیه‌ای که مخصوص پوست ساخته شده است، موجب بسته شدن بیشتر پوست می‌گردد و از جدا شدن لبه‌های زخم که می‌تواند منجر به عفونت زخم گردد، جلوگیری می‌کند.

به لطف قدرت بالای مونوكریل که پوست را به طور محكم جمع می‌كند این زخم‌ها در طی چند روز ابتدایی بهبود می‌یابد.

1998

چسب‌های موضعی پوست به بازار آمد

اولین چسب موضعی پوست که برای زخم‌ها، برش‌های جراحی، از جمله برش‌های ناشی از جراحی با حداقل تهاجم، برای تمیز نگه‌داشتن لبه‌های پوست به‌کار می‌رود. چسب پوستی موضعی Dermabond، راه را برای نسل جدیدی از راه حل های بسته شدن پوست هموار می‌کند.

اووینگتون توضیح می‌گوید: “این یک مانع مکانیکی برای عفونت هنگام اعمال برش است.”

داده‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد، هنگامی که در کنار بخیه‌های پوستی عمیق استفاده می‌گردد، چسب Dermabond استحکام بیشتری در بستن زخم‌ها پیدا می‌کند و حداقل 72 ساعت سدی برای عفونت‌های جراحی ایجاد می‌کند، و حتی می‌تواند باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک را نیز مهار کند.

2003

معرفی بخیه‌های ضد باکتریایی ویکریل پلاس روکش‌دار

این بخیه اولین نسخه ضد باکتریایی با تریکلوزان است که به صورت تجاری در دسترس بوده و مانع از جمع شدن باکتری‌ها بر روی بخیه می‌گردد و تقریباً یک سوم خطر ابتلا به عفونت محل جراحی را کاهش می‌دهد.

2011

اولین سوزن های قلبی عروقی Everpoint

سوزن‌های، ساخته‌شده از قوی‌ترین آلیاژهای فلزی در جهان، فاصله قابل توجهی با سوزن‌های استیل ضدزنگ گذشته دارند و به‌وضوح، استحکام و مقاومت بیشتری در برابر خمش نشان می‌دهند.

اووینگتون می‌گوید: ” بیماران مبتلا به بیماری قلبی امروزه غالباً دارای ذخایر کلسیم بیشتری در شریان‌های خود هستند، بنابراین به سوزن‌های سفت‌تر نیاز دارند تا تمام بافت‌های کلسیفیک شده را طی کنند. ”

آن‌ها همچنین کوچک‌تر و باریک‌تر هستند و به‌حداقل رساندن آسیب‌بافتی و خونریزی کمک می‌کنند.

2012

Stratafix Knotless Tissue

بخیه‌ای که با خارهایی در طول رشته خود، عمل جراحی را تغییر می‌دهد. جراحان قبل از اختراع آن، با ایجاد حلقه‌هایی، بافت‌ها را به هم می‌چسباندند، سپس آن‌ها را به صورت فرآیندی دست و پا گیر و وقت گیر گره می‌زدند که می‌توانست منجر به عوارض گردد.

از آنجا که Stratafix دارای چندین نقطه ثابت است، نیاز به گره‌ را برطرف می‌کند و باعث می‌گردد راندمان و قدرت بیشتری نسبت به بخیه سنتی داشته باشید. اووینگتون می‌گوید: “این بخیه مانند یک زیپ در مقایسه با چند دکمه است که بافت را جمع می‌کند و  همه جای آن را دربر می‌گیرد.”

2014

سیستم بسته شدن پوست Dermabond Prineo

این فناوری حتی از بخیه‌های جراحی یا منگنه‌ها نیز قوی‌تر بوده، باعث بسته شدن و محافظت از زخم می‌گردد و با رضایت بالای بیمار همراه است.

(jnj.com)