روشی جدید برای احیای قلب پس از حمله قلبی

روشی جدید برای احیای قلب پس از حمله قلبی

پژوهشگران روشی درمانی را پیدا کردند که می‌تواند بعد از یک حمله قلبی، قلب را بازسازی کرده و از بروز نارسایی قلبی جلوگیری کند.
در جریان یک حمله‌ی قلبی، قلب دچار کمبود شدید اکسیژن گردیده و عضله‌ی قلب آسیب می‌بیند. در این وضعیت بدن با فرستادن سلول‌های ایمنی به‌منظور پاک‌سازی سلول‌های مرده و در حال مرگ، به این مشکل پاسخ می‌دهد؛ اما همین سلول‌ها خود موجب ایجاد التهاب بیشتر در قلب آسیب‌دیده گشته و این می‌تواند موجب نارسایی قلبی گردد. نارسایی قلبی وضعیتی ناتوان‌کننده است که فقط در بریتانیا نیم‌میلیون نفر را درگیر کرده‌ است.
یک گروه علمی از دانشگاه آکسفورد دریافت که تزریق پروتئینی به نام VEGF-C پس از حمله‌ی قلبی در موش‌ها به‌طور معنی‌داری میزان آسیب وارده به عضله‌ی قلب را کم می‌کند و به قلب اجازه می‌دهد تقریبا تمام عملکرد پمپاژی خود را بازیابی کند. موش‌های تیمار نگردیده با این ماده، پس از حمله‌ی قلبی تقریبا نیمی از عملکرد قلب خود را از دست دادند. تیمار با VEGF-C موجب تشویق رشد شبکه‌ای از رگ‌ها گشته که بخشی از سیستم لنفاوی بودند. عروق لنفاوی اضافی موجب می‌گردد که سلول‌های ایمنی پس از کمک کردن به ترمیم و برداشت سلول‌های مرده، قبل از ایجاد آسیب جدی التهابی، برداشته شوند. این روش درمان منجر به بهبود بهتر قلب و بازیابی بهتر عملکرد پمپاژی قلب پس از یک حمله قلبی گردید. زمانی که در توانایی قلب برای استفاده از سیستم لنفاوی برای زدودن سلول‌های ایمنی مشکل ایجاد گردید، جراحت بیشتری به بار آمد، عضله قادر به پمپاژ خون نبود و در پاسخ به این آسیب، تغییر شکلی در کل قلب آغاز گردید. پژوهشگران عقیده دارند که با برداشت سریع ماکروفاژها، نخستین سلول‌های ایمنی که فرآیند بهبود را آغاز می‌کنند، دیگر سلول‌های دستگاه ایمنی که سلول‌های T تنظیمی نام دارند، می‌توانند وارد عضله آسیب دیده گردیده و به ترمیم و بازیابی قلب کمک کنند.
هدف پژوهش‌های بعدی یافتن بهترین توازن سلول‌های ایمنی پس از یک حمله‌ی قلبی است؛ برای تضمین اینکه ترمیم اولیه قلب موجب تشدید التهاب، جراحت و نارسایی قلبی نگردد. یافته‌های این پژوهش در ژورنال Journal of Clinical Investigation منتشر گردیده است.
پائول ریلی گفت:
ما از چند سال پیش شروع به بررسی سیستم لنفاوی در قلب کرده بودیم؛ ولی هرگز به نقش محوری آن در ترمیم قلب پی نبرده بودیم. اکنون ما می‌دانیم این به‌تنهایی کافی نیست که سلول‌های شفابخش ایمنی را به خون برسانیم. ما نیاز داریم که مسیرهای برداشت این سلول‌ها را از قلب پس از اینکه وظیفه‌ی خود را در قلب انجام دادند، تقویت کنیم؛ به‌صورتی‌که موجب آغاز آسیب بیشتر در قلب و بروز نارسایی قلبی نگردد. این پژوهش به ما این فرصت را داد که برنامه‌ای را برای کشف داروهایی که موجب تشویق رشد عروق لنفاوی و پاکسازی سریع سلول‌های ایمنی می‌گردند، آغاز کنیم. ما امیدواریم در بازه‌ی زمانی پنج تا ده سال، دارویی کشف کنیم و پس از حمله‌‌ی قلبی، آن را به بیمار بدهیم تا مشکلات بعدی پیش نیایند.
جرمی پیرسون یکی از اعضای موسسه‌ی حامی این پژوهش نیز گفت:
در بریتانیا هر سه دقیقه یک فرد بر اثر حمله‌ی قلبی به بیمارستان مراجعه می‌کند بنابراین لازم است درمورد آسیب‌هایی که در این زمان پیش می‌آیند و ترمیم آن آسیب‌ها بیشتر آگاه باشیم. بازسازی قلب آرزوی دست نیافتنی پژوهش‌های مرتبط با قلب بوده‌ است. مطالعه‌ی این گروه علمی به همراه پژوهش‌های پیشین آن‌ها، ما را یک قدم به درک اینکه چگونه این وضعیت به حقیقت تبدیل می‌گردد، نزدیک‌تر می‌کند. استفاده از سیستم لنفاوی، فرصت‌ جدیدی برای یافتن داروهایی برای کاهش خسارت وارده طی حمله‌ی قلبی و کمک به بازسازی قلب، است. باید برای چنین پژوهش‌های مهمی سرمایه‌گذاری کرد؛ پروژه‌هایی که شاید روزی بتوانند به مشکل نارسایی قلبی پایان بدهند.