ابزار پزشکی قابل هضم که با نور در بدن حل می‌شوند!
مهندسان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) یک هیدروژل ابداع کرده‌اند که می‌تواند توسط نور تجزیه گردد و در هنگام ورود به بدن می‌توانند طی ۳۰ دقیقه پس از قرار گرفتن در معرض نور از بین بروند.
دانشمندان در (MIT) در جستجوی دستگاه‌های پزشکی پیشرفته‌ای هستند که در بدن انسان حل شده و نیازی به جراحی برای خارج کردن نداشته باشند و در همین راستا فناوری جدیدی را توسعه داده‌اند که با قرار گرفتن در معرض انواع خاصی از نور از بین می‌رود.
این تحقیق می‌تواند به جلوگیری از لزوم انجام جراحی‌های آندوسکوپی تهاجمی کمک کند، در حالی که بیماران فقط نیاز به بلع یک چراغ LED قابل هضم دارند و سپس این دستگاه با قرار گرفتن در معرض امواج نور در بدن حل می‌گردد.
حالات بسیاری وجود دارد که ممکن است یک دستگاه پزشکی برای بررسی یا درمان اختلالات مختلف به دستگاه گوارش بیمار وارد گردد. به عنوان مثال از یک بالن معده می‌توان برای درمان چاقی از طریق تورم در معده بیمار برای سرکوب اشتها استفاده کرد و پس از شش یا ۱۲ ماه با جراحی آندوسکوپی برداشته شود.
استنت‌مری نمونه دیگری است که برای مبارزه با تنگ شدن مری به دلیل سرطان یا سایر شرایط استفاده می‌شود.
“جیووانی تراورسو” سرپرست این مطالعه گفت: ما در حال ایجاد مجموعه‌ای از سیستم‌هایی هستیم که بتوانند در دستگاه گوارش قرار بگیرند و به دنبال راه‌های مختلفی هستیم که بتوانیم بدون نیاز به جراحی، جداسازی دستگاه‌ها در دستگاه گوارش را انجام دهیم.
وی و همکارانش با ایجاد نوع جدیدی از هیدروژل حساس به نور به حل این مشکل نزدیک شدند. اساس این ماده، ژل پلیمری است که حاوی پیوندهای شیمیایی بوده که توسط نور در محدوده آبی تا فرابنفش قابل تجزیه است.
این پلیمر با اجزای قوی‌تر ساخته شده از پلی آکریل آمید ترکیب گردیده است تا دوام بیشتری داشته باشد، اما هنوز هم قابلیت تجزیه در اثر نور در دستور کار قرار دارد.
این هیدروژل به عنوان بالون در معده خوک، مورد آزمایش قرار گرفت. سپس یک چراغ LED آبی قابل هضم به مدت شش ساعت در معده قرار گرفت و باعث گردید بالن به آرامی از بین برود.
این تیم گزارش می‌دهد که با یک چراغ LED با انرژی بالاتر، مواد در 30 دقیقه تجزیه می‌شوند.
در آزمایش دیگر، این تیم با استفاده از مواد خود موفقیت به ساختن استنت مری شدند. همان گونه که در بالون معده انجام گرفته بود، ایده این است که به محض اینکه ابزارها کار خود را انجام دادند، تجزیه آنها توسط نور صورت گیرد و هنگامی که دیگر حضورش لازم نباشد می‌توانند از دستگاه گوارش عبور کنند.
تراورسو می‌گوید: “این مطالعه اثبات مفهومی است که می‌توانیم از این نوع مواد استفاده کنیم، و اکنون در حال فکر کردن در مورد بهترین برنامه‌های کاربردی برای آن هستیم.” (Newatlas)
