توضیحات
جراحی ترمیم عصب پریفرال :
یک عصب محیطی یا عصب یا پَی ( به انگلیسی: Peripheral nerve ) ، بخشی از دستگاه عصبی محیطی است که خود از مجموعه رشتههای عصبی ( فیبرهای عصبی ) تشکیل میگردد . فیبرهای عصبی در داخل یک عصب محیطی ، به دستههایی تقسیم میشوند که هر کدام یک فاسیکول ( دسته عصبی ) نامیده میشوند . اعصاب محیطی حاوی رشتههای عصبی مختلف جهت عضلات ، پوست، عروق، مفاصل، استخوانها و غدد هستند .
شایع ترین علت آسیب های اعصاب محیطی ضربه است. ضربات میتوانند با مکانیسم های متفاوتی موجب آسیب عصب شوند که مهمترین آنها عبارتند از:
- شدن عصب به علت نوک تیز استخوان شکسته شده یا جسم تیزی که به بدن وارد شده است.
- له شدن عصب بر اثر گیر کردن بین قطعات شکسته شده استخوان
- کشیده شده شدید عصب بر اثر جابجا شدن استخوان ها
- فشار به عصب بدنبال جابجا شدن استخوان ها (بر اثر دررفتگی مفصل یا جابجا شدن شکستگی) یا خونریزی شدید در کنار عصب
- فشار به عصب به علت سندرم کمپارتمان
- فشرده شدن عصب بر اثر چسبندگی در بافت های اطراف آن (چسبندگی ناشی از شکستگی و یا عمل جراحی)
تکنیک عمل :
آسیبهای اعصاب محیطی میتوانند همراه با زخم باز بوده و یا بدون زخم و بصورت بسته ایجاد شده باشند. در مواردی که آسیب عصب همراه با زخم است معمولاً عصب پاره شده و نیاز به جراحی دارد. در مواردی که علائم فلجی عصب در آسیبی باشد که بدون زخم ایجاد شده باشد معمولاً عصب پاره نبوده بلکه فقط کشیده شده و یا تحت فشار قرار گرفته است. بسیاری از این آسیبها بعد از گذشت مدتی خود بخود خوب می شود. در مواردی که آسیب عصب با زخم باشد(مثلاً عصب بدنبال اصابت چاقو یا شیشه آسیب دیده باشد) درمان، ترمیم جراحی عصب پاره شده است. در مواردی که آسیب عصب بدون زخم باشد مثلاً به دنبال شکستگی یک استخوان عصب نزدیک آن فلج شده و کار نمی کند بیمار تا سه ماه تحت نظر پزشک قرار میگیرد. اگر در این سه ماه علائمی (علائم بالینی در معاینه و یا علائم پاراکلینیکی در نوارعصبی ) از بهبودی عصب پیدا شد، بیمار مجدداً تحت نظر پزشک باقی میماند تا بهبودی کامل ایجاد شود و یا روند بهبودی متوقف شود. اگر بعد از سه ماه آثار بهبودی پیدا نشد بیمار تحت عمل جراحی قرار میگیرد.
جراحی عصب حتماً باید با بزرگنمایی میکروسکپ و از طریق وسایل جراحی میکروسکپی انجام شود.
در جراحی عصب ، باید دو سر عصب بدون هیچ گونه کشش در وضعیت طبیعی مفاصل در کنار یکدیگر قرار گیرند.
روشهای جراحی برای درمان ضایعات عصبی :
-
ترمیم عصب : زمانی این روش مورد استفاده قرار میگیرد که دو انتهای عصب بریده شده و بدون لهشدگی بوده و کاملاً در کنار هم قرار گرفته باشند. در ترمیم عصب فقط لایه دور عصب در دو طرف به هم دوخته میشود.
- پیوند عصب : از این روش زمانی استفاده میشود که به علت له شدگی، انتهای عصب پاره شده و جراح مجبور میشود قسمتی از عصب را از محل پارگی خارج کند. در این مورد یا هر مورد دیگری که دو انتهای عصبی که باید به هم دوخته شوند در کنار هم قرار نمیگیرند از پیوند عصب استفاده می شود. در این روش معمولاً قسمتی از عصب سورال در ساق پا خارج شده و در بین دو سر آسیب دیده گذاشته می شود و سپس دو سر عصب پیوندی به دو سر عصب آسیب دیده دوخته می شود.
- انتقال عصب :از این روش وقتی استفاده میشود که انجام دو روش قبلی امکان پذیر نبوده و یا نتیجه خوبی نداشته باشند. در این موارد پزشک سر عصب سالمی را قطع کرده و به سر دیگر عصب آسیب دیده پیوند میزند.
- انتقال تاندون :از این روش زمانی استفاده میشود که تلاش برای درمان ضایعه عصبی بی فایده باشد. در این روش جراحی بر روی تاندونها انجام میشود. به این صورت که با جابجا کردن محل تاندونها در اندام ، حرکتی را که بر اثر فلج عصب از بین رفته را تاندون عضلات سالم به حالت تقریباً طبیعی برمیگرداند.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.